Nga Edward Reeves – Telegraph

Superb rrënojat romake, Peizazh lavdishme, ushqim të mirë dhe çmimet qesharake të ulët - Edward Reeves gjen shumë për të admirojnë në shtet ish-komunist.

Kjo është e çuditshme. Unë jam i ulur në një bar në Tiranë, Shqipëri, dhe nuk është një gangster në sytë e. Çfarë nuk është është një 20ft-gjatë counter mbushur me një sërë mish joshës, një njeri miqësor që Grills ato me kërkesë të, dhe birrë me 70 pens litri një gotë. Gjithkush flet anglisht, dhe gjithkush është unfailingly bukur. Mund të jetë se ka një mospërputhje në mes të reputacionit të Shqipërisë për - se si të vënë këtë edukatë? - Aktiviteti ekonomik pazakonta, dhe moderne-ditore realiteti? Pas një jave udhëtonte vendin me nënën time, pa aq shumë nga një erë e fatkeqësisë apo Këln të lirë një gangster-së, Unë do të thonë se përgjigja është një oshëtimë po.

Në të vërtetë, Udhëtimi ynë shqiptar është kthyer në bores na të dy, kur është fjala për virtyte Kete shpesh injorohen vend mesdhetar si një destinacion turistik. Për ata që ndër ju me një hapësirë ​​vëmendje të shkurtër, Rezultat i këtij neni është “Shkoj!” But first some context. Our trip came about when I read that tour operator, Voyages Jules Verne (VJV), ishte kthyer në vend pas një mungese 20-vjeçare. Kthehu në fund të tetëdhjetave një udhëtim VJV ishte mënyra e vetme për të vizituar Shqipërinë, e cila sundohej nga një diktaturë komuniste paranojak që ka lëshuar disa qindra viza çdo vit. Intrepid im, me prirje të majtë nënë nuk shkoi një herë, por dy herë, në 1986 dhe 1987, fluturon në Titograd në ish-Jugosllavi (tani Podgorica, kryeqyteti i Malit të Zi) dhe kalimit të kufirit në 03:00 nën searchlights, si ujqër të ankohen në distancë. Të gjitha librat, revistat dhe çështje të tjera të shtypura ishin konfiskuar nga Kallashnikov vetoje rojeve dhe vizitorët duhej të ecin nëpër një rënie e horizontit deleve për të vrarë mikrobet kapitaliste. Mirë se vini në Shqipëri.

Sa herë të ndryshojë. Ne fluturojnë direkt në Tiranë do të fillojë së VJV ri “Tour klasike e Shqipërisë” Itinerari - dhe nuk është një rënie e horizontit dele në sytë e. Aeroporti është i pastër dhe moderne, me një autobus edhe më të pastër dhe më moderne turne pritjes 100 oborre nga dalja. Udhëzuesi ynë, Elton Caushi, mund të jetë i gabuar për një student të artit italian. Të rinj, thotë ai, vetëdijshëm e reputacionit të Shqipërisë jashtë vendit, tani shmangur errët, hired-killer look that was thought to be cool in the Nineties. There’s no hanging about – VJV’s bumpf makes it clear that Albania’s geography and poor road network dictate long coach journeys (dhe paralajmëron se ka një shkallë të drejtë të ecin). Ndalesa e parë është e shekullit të 18-Manastiri i Ardenices, ulur në një kodër që regjimi komunist në Miaza dhe të mbuluara në bunkerë dhe mjediset armë (Shqipëria është e mbushur me bunkerë - nuk mendohet të jetë më shumë se 700,000 prej tyre). Nëna ime nuk erdhët të Ardenicës në udhëtimet e saj të mëparshme - atëherë kisha ishte përdorur si një depo për kit ushtarak. Mbijetesa e ikonostasit të saj të shkëlqyer dhe afresket, nga dy prej piktorëve mirën e Shqipërisë icon, vëllezërit Konstandin dhe Athanas Zografi, eshte dicka e nje mrekullie.

Ne kalojmë natën në qytetin e Fierit te cilat, për rekord, erë e benzinës (kjo është një rafineri afër) dhe nuk ka asgjë për të ofruar edhe vizitorin më rozë-me syze. Është i përshtatshëm, megjithatë, për qytetin e rrënuar të Apollonisë, të cilat ne vizitoni mëngjes në vijim. Tha të vërtetën, Banori i tij më i famshëm, Gusht, would be hard-pushed to recognise it. But we have high hopes for our next historical site, Butrinti, planifikuar për në mëngjes në vijim. Trouble është, Butrinti është larg në jug, në afërsi të kufirit grek. Kjo do të thotë një ditë ngarje në rivierën shqiptare, to Saranda, ku ne do të qëndrojnë dy netë. Dhe kjo është një makinë të gjatë - të ngushtë në tetë orë - por me ndalesa për drekë për të shijoni pamje nga Pass Llogaraja dhe fortesë e ndërtuar nga Ali Pasha (i Byron famë) dhe Palermo bay.

Scenery mënjanë, Pika kryesore e interesit është ullinj të mbjella në një kodër për të përcaktuar emrin e Shqipërisë, Enver Hoxha, diktatori i pavajtuar. Nëna ime kujton kodrat u festooned me slogane të tilla, në të bardhë pikturuar me gurë. Kjo ishte një mënyrë për të imponuar kontrollin, Elton shpjegon - komunistët besohet mund të urdhërohet për të pikturuar “Anwar”; politikisht dyshuari do të merrni fraza të tilla si “Shtetet e Bashkuara Kapitaliste Imperializmi është një tigër prej letre”, e cila mund të marrë muaj. Nëna ime duket kokëvarur. “Unë supozuar se ata ishin pikturuar nga fshatarët mirënjohës,” thotë ajo. Butrinti, ne zbulojmë, është një vend magjik. Në Itali kjo do të jetë e mbushur me vizitorë; ne ndajmë atë me një coachload të vetme të gjermanëve të moshuar. Rrënojat janë përhapur mbi një gadishull të vogël, dhe varg nga shekulli i katërt deri në fillim të viteve 1900 (Ali Pasha kishte një shtëpizë të gjuetisë këtu), nëpërmjet epokës bizantine. Terrapins bëj banja dielli në teatër përmbytur dhe bathhouse, crickets cicërimë dhe eukalipt lë shushurimë butësisht në erë. Të gjitha në të gjitha ajo është një vend shumë të kënaqshme për të shpenzuar një mëngjes.

Nesërmen arritëm të përzënë një çift i orëve në brendësi të qytetit të Gjirokastrës. Kjo Trashëgimisë Botërore të UNESKO Site është krejtësisht simpatik, me rrugët e pjerrta me kalldrëm, thermues shtëpitë otomane dhe një kështjellë drithërues. Kjo është më afër për Shqipërinë nëna ime kujton, pse me shtimin e një ekonomie të vogël kapitaliste e mjeshtrit shitur dru dhe carvings guri, dhe nje Kasolle ekscentrik i nje restoranti, Kujtimi, ku ajo është në gjendje të fut në (i shijshëm) bretkosat’ legs. It’s worth mentioning that Albanian cuisine is generally good quality, dhe refreshingly lirë. Ushqimi kishte qenë një çështje në vizitën e fundit të nënës sime - në Adriatik “përdorë” Grupi i Durrësit gjysmë-uritur e saj turne kishte gjetur vetëm një kafe, të cilat duhej të hapen posaçërisht nga një Crone moshuar të cilët në mënyrë të qartë besonin gjithçka regjimi Hoxha tregova për perëndimorët sulfurit. Menuja kishte avantazhin e thjeshtësisë: bukë kafe, shërbeu me një ngatërroj.

Pas një natë në Gjirokastër kemi nisë një makinë të dytë të gjatë, në veri të qytetit të Beratit. Kjo rezulton të jetë një tjetër vjetër botëror hipnotizues, me shumë shtëpi të rrënuar osmane push të dyja anët e një lumi, dhe një kështjellë ruajtura bukur me një kishë të lavdishme, Shën Marisë, i cili është tani një muze lëvdatë disa afreske të jashtëzakonshme. Nëse ju Ambiciet port e lënë garën miu dhe hapjen e një Boutique Hotel, Berati është vendi për të bërë atë. Ne pauzë rrugës për të parë rrënojat romake në Bylis (madhështor) dhe për një meze të lehtë në Fier (më pak mbresëlënëse).

Ndalesa e fundit është Tirana, kapitali, e cila rezulton të jetë një miqësore, gumëzhimë vend. Ka shumë për të parë dhe të bëjë në të qëndrimit tonë të shkurtër, e cila përfshin një udhëtim ditore në Kruja, qytet i fortifikuar nga të cilat heroi kombëtar i Shqipërisë Skënderbeu udhëhoqi rezistencën e shekullit të 15-kundër turqve. Vajza e Enver Hoxhës vetë kështjellën e restauruar dhe kthyer atë në një vend të shenjtë për të nacionalizmit shqiptar. Ndryshim i madh, Nëna ime thotë, është pazari me kalldrëm, e cila u mbyll në mënyrë të vendosur në vizitën e saj të fundit (atëherë rekomandohet VJV £ paratë 5 shpenzimeve për gjithë javën; të gjithë vizitorët mund të blej përkthime ishin masterworks ndryshme Hoxhës). Pazari është grumbulluar të lartë me komunist tani detritus.
Atë natë, in Tirana, ne bredhin Bllokut, Zona rezidenciale e vjetër për nomenklaturën. Deri komunizmi ra, ajo ishte jashtë caqeve të shqiptarëve të zakonshëm. Tani është e mbushur me bare, kafene dhe populli në modë të rinj të gëzuarit.
Nëna ime është e befasuar. Tirana në mes të tetëdhjetave kishte qenë krejtësisht i vdekur. Eksitim erdhi vetëm kur një njeri i mbipeshë në fishekzjarre ngjyrë kafe dhe një ylber tepër i ndezur-stripe bluzë propositioned saj në Loos e Hotel Tirana International. Ajo luftoi atë jashtë, dhe ai u arrestua në minuta. Ajo nuk ka asnjë dyshim se ai u dërgua në një kamp burg, ose më keq. My mother proclaims she’s going to come back and explore the north of the country, vetëm, në një ritëm më nge. Ajo është e trishtuar se eksperimenti socialist dështoi, por mendimi i saj i Shqiperise - dhe shqiptarët - ka ndryshuar krejtësisht.

“I përdorur për të mendoj se ata ishin një sertë, bandë unsmiling,” thotë ajo, “por tani ata janë të gjithë në mënyrë miqësore.” Funny se.